Marcela nikt na co dzień nie dostrzega, jakby był niewidzialny i zniknął ze społecznego radaru. Marcin Mikulski w swoim intrygującym filmie eksploruje doświadczenie (nie)przynależności człowieka do świata. Tytułowy Marcel wydaje się alegorią przeciętności, od dzieciństwa nikt nie zwraca na niego uwagi, nic od niego nie zależy, ale też niczego od niego nikt nie oczekuje. Inni muszą mierzyć się z presją społeczną. Wiedzie błogie życie pozbawione obowiązków do czasu, kiedy znajdzie się „w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie”.