Bohaterem jest chłopak który spędza wakacje nad morzem na koloniach dla osób z zespołem Downa. Obserwujemy jego poszukiwania partnerki, podsłuchujemy rozmowy z kolegami, jesteśmy świadkami powstawania wierszy. Poznajemy fragment świata młodych ludzi którzy trochę inaczej niż większość społeczności postrzegają rzeczywistość. Mimo pewnych dysfunkcji świat w którym uczestniczymy przez chwilę – porusza swoją szczerością, prawdą i bezpretensjonalnością. Czy w procesie adaptowania „maskowania” się do warunków społecznych większa część ludzkości nie pozbawiła się bezpośredniego odczuwania rzeczywistości i prostej, wzruszającej ekspresji ?.