Film dokumentalny opowiada historię wybitnego polskiego matematyka Stefana Banacha, jednego z najważniejszych naukowców w historii światowej nauki. Jego odkrycia miały i wciąż mają duży wpływ nie tylko na badania naukowe, ale także na zastosowania w przemyśle, medycynie, bezpieczeństwu itd. Jego odkrycia legły u podstaw współczesnej cyfryzacji świata. O Stefanie Banachu i lwowskiej szkole matematycznej mówią m.in.: matematyk prof. Roman Duda, były rektor Uniwersytetu Wrocławskiego; wybitny uczony, genetyk i onkolog, mieszkający na stałe w USA prof. Wacław Szybalski; matematycy krakowscy; Mariusz Urbanek, autor książki o polskich matematykach we Lwowie pt. „Genialni – Lwowska Szkoła Matematyczna”. Przewodnikiem po współczesnym świecie zastosowań przestrzeni Banacha jest emerytowany wybitny szwedzki matematyk Per Enflo. Jest on ostatnim laureatem nagrody polskich matematyków, skupionych we Lwowie wokół osoby Stefana Banacha, za rozwiązanie nierozwiązanego wcześniej problemu postawionego przez lwowskich matematyków podczas tradycyjnych spotkań w nieistniejącej dziś „Kawiarni Szkockiej”. W 1972 roku laureat otrzymał z rąk matematyka ze „szkoły Banacha” prof. Stanisława Mazura w nagrodę… żywą gęś. W filmie pokazane zostały m.in. inscenizowane sceny z udziałem prawnuka Stefana Banacha i wnuków szwedzkiego matematyka, służące wyjaśnieniu wielkości i znaczenia polskiego uczonego we współczesny świecie; rozmowy z najbliższym krewnym Stefana Banacha – Johnem Greczkiem; różne materiały dokumentalnego, takie jak zdjęcia znajdującej się w Nowej Zelandii oryginalnej „księgi szkockiej”, czy fotografie przedwojennego i wojennego Lwowa. Zdjęcia kręcone były we Wrocławiu, we Lwowie, w Krakowie oraz w Szwecji i USA.
Ten film dokumentalny stanowi pogranicze performansu i społecznego eksperymentu. W ciągu zaledwie kilkunastu minut obserwujemy rozmowę kobiety z grupą młodych mężczyzn. Odpowiadają oni na pytania dotyczące trudnych, prywatnych momentów w ich życiu oraz mówią o swoich przemyśleniach dotyczących „męskiego” przeżywania emocji. Celem eksperymentu jest uświadomienie młodym mężczyznom dlaczego we współczesnym świecie jest im trudno okazywać słabości.
Intymny portret córki i ojca, który przed laty odrzucił swoje dziecko. Po latach kontaktów listownych dochodzi do konfrontacji rodzinnej w mieszkaniu ojca. „Dad you’ve never had” to autotematyczny obraz o poszukiwaniu śladów miłości, prawdy, godności, a także o ogromnej tęsknocie za ojcem i poczuciu, że nigdy nie zostanie ona zaspokojona.
Portret rodzinny trzech pokoleń kobiet, które odziedziczyły po wojnie traumę Holocaustu, co staje się przyczyną komplikacji psychicznych i niemożności porozumienia pomiędzy nimi. Matka i babcia Judyty zamknęły się w swoim świecie. Judyta, jako trzecie pokolenie Dzieci Holocaustu, wraca do swoich korzeni, stając się ortodoksyjną Żydówką. Postanawia stawić czoło demonom przeszłości i pogodzić mamę z babcią, w istocie obce i wrogie sobie osoby. Robi to dla siebie, ale przede wszystkim dla swoich dzieci. Kontrowersyjny film w reżyserii Krzysztofa Kadłubowskiego prowokuje do wielu przemyśleń i ukazuje trud konfrontacji z przeszłością.
Po długiej przerwie wybitny fotografik i reżyser Bogdan Dziworski kręci swój nowy film. Podczas pracy na planie filmowym jego operator Paweł Dyllus postanawia równolegle nakręcić swój własny film – portretujący Dziworskiego przy pracy. Nawiązuje się ciekawa relacja pomiędzy reżyserem i operatorem. Mistrz wydaje się całkowicie kontrolować obrazy, mimo że jest tym razem po drugiej stronie kamery. W centrum tej opowieści pojawia się kontemplacja obrazu filmowego i doznania towarzyszące codziennemu życiu podczas podróży. W efekcie powstaje wielowątkowa intrygująca opowieść filmowa.
Marc Schmidt w swoim najnowszym filmie zgłębia tworzywo twórczości, jakim jest fantazmat. „In the Arms of Morpheus” dokonuje eksploracji domeny snu, podejmuje próbę wytłumaczenia wciąż niezbadanych i niezrozumiałych zjawisk, które składają się na fantastyczne aspekty naszego życia. To kinematograficzne doświadczenie przybliża nas do zrozumienia znaczenia marzeń sennych.
Obserwacyjny dokument młodego reżysera ukazuje parę starszych ludzi, którzy od lat spędzają wolne chwile żeglując wspólnie po jeziorach. Każdy dzień przynosi coś nowego, a zamknięta przestrzeń jachtu sprzyja refleksjom i wspomnieniom. Sentymentalny nastrój budują stare melodie, które rozbrzmiewają wieczorami ponad taflą wody.
Ten obserwacyjny dokument stanowi zestawienie obrazów z różnych demonstracji, zamieszek oraz wystąpień organizacji antyfaszystowskich, które miały miejsce w ostatnich latach w Polsce. Wyłania się z niego portret narodu podzielonego, żyjącego w państwie, w którym nacjonalizm staje się kwestią sporną: dla jednych jest wyrazem miłości do ojczyzny, dla drugich przejawem narastającej agresji i niezrozumienia polskiej historii. Grzegorz Paprzycki w swoim filmie uważnie przygląda się obu tym grupom, pozwalając, by ich czyny i słowa mówiły same za siebie. "Mój kraj taki piękny" zyskał uznanie na wielu polskich i zagranicznych festiwalach. Został nagrodzony na Krakowskim Festiwalu Filmowym, festiwalu Młodzi i Film oraz Off Cinema.
Historia życia legendarnego polskiego tyczkarza - Władysława Kozakiewicza. Na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie '80, Kozakiewicz na oczach milionów telewidzów pokazuje sowieckiej publiczności niesportowy, obraźliwy gest. "Wał" zostaje uznany za prowokację polityczną. W zdominowanej przez Związek Radziecki Polsce Kozakiewicz staje się… bohaterem narodowym, zyskuje ogromną popularność i wpływy. Kiedy jednak przychodzi kryzys formy, zasłużonego tyczkarza dopadają wierni wobec komunistycznego reżimu działacze sportowi. Czy kochającemu ponad wszystko tyczkę skoczkowi uda się jeszcze wrócić na szczyt?
W 1963 roku, zaproszony na roczne stypendium Forda (obecnie stypendium twórcze DAAD, do Berlina przybył z Argentyny wybitny polski pisarz Witold Gombrowicz. Film opowiada historię jego pobytu w tym mieście, kiedy to będąc tak blisko Polski, najbardziej się od niej oddalił; bynajmniej nie ze swojej winy. „Rozdarcie” to fabularyzowany dokument, który powstał na motywach „Dziennika” Gombrowicza. W roli pisarza wystąpił wrocławski aktor Wojciech Ziemiański. Po przedpremierowym pokazie filmu Rita Gombrowicz oświadczyła, że Ziemiański do złudzenia przypomina Gombrowicza. Zdjęcia do filmu kręcone były w Berlinie i w Buenos Aires, a także w Polsce (Gorzów Wlkp. i Barlinek).
Niezwykła historia Ryun-hee Kim, północnokoreańskiej gospodyni domowej, która wbrew swojej woli zostaje obywatelką Korei Południowej. Oszukana przez chińskiego brokera przyjeżdża do Korei Południowej w poszukiwaniu pracy. Wkrótce okazuje się, że jej powrót do rodziny mieszkającej w kraju „wroga” nie jest możliwy. Pozbawiona paszportu od siedmiu lat walczy o możliwość przyjazdu do rodzinnego kraju. „Shadow Flowers” to film o ludzkiej bezsilności, tęsknocie za bliskimi i strachu, że przez rozłąkę stajemy się cieniem żyjącym jedynie w gasnącej pamięci rodziny.
Skomplikowane relacje rodzinne ukazane z niezwykłą wrażliwością wizualną. „Synek” to historia trudnej miłości ojca alkoholika i syna, który całe dzieciństwo spędził w domu dziecka. Marcin, główny bohater filmu, pomimo krzywd wyrządzonych przez rodziców, stara się na nowo zbudować relację z ojcem. Szuka także dla siebie miejsca na ziemi, które stałoby się jego azylem.
Kreatywny dokument o relacjach uwięzionych ojców z pozostawionymi w domach dziećmi. Twórcy filmu poprosili trzech więźniów o napisanie bajek dla swoich dzieci. Na ich podstawie zrealizowali trzy krótkie filmy, w których wystąpili autorzy tekstów. Abel Visky, reżyser „Tales from the Prison Cell”, zastanawia się w swoim obrazie nad twierdzeniem, że wyobraźnia może uwolnić człowieka
To zaskakująca historia o obronie własnej tożsamości i godności oraz konflikcie pomiędzy szacunkiem do natury a postępującą globalizacją. Mieszkańcy trzech sąsiadujących ze sobą niewielkich wiosek leżących we wschodniej Słowacji jednoczą się w walce z amerykańską korporacją, która chce wykorzystać ich ziemię. Ten teren ma jedną zasadniczą zaletę: znajdują się na nim złoża ropy naftowej. Okoliczna ludność podkreśla swoje przywiązanie do obecnego stanu ziemi opierające się na miłości do natury i protestuje przeciwko rozkopywaniu terenu. Która ze stron zwycięży w tym starciu?
Historia ewolucji kostiumografii w przemyśle filmowym w perspektywie ostatnich 70 lat, opowiedziana przez Catello Russo, dostawcę używanej odzieży. Samorodny talent Catello do projektowania kostiumów i wyszukiwania cennych części garderoby spośród niezliczonej ilości ubrań w jego magazynie zyskał uznanie branży filmowej. Każdego dnia „ciuchy” z jego magazynu w Ercolano docierają do najbardziej prestiżowych sklepów z kostiumami na całym świecie, by kostiumografowie mogli ubierać włoskie i międzynarodowe gwiazdy filmowe. W jego niesamowitych pracowniach ludzie kina, jak choćby Claudia Cardinale, ujawniają nieznane anegdoty z planów filmowych.
W ciasnym domu na białoruskiej prowincji mieszka 92-letnia Walentyna wraz ze swoją sparaliżowaną córką. Tania od urodzenia doświadczyła w życiu niewyobrażalnej samotności, wynikającej ze swojej kondycji. Jednak wbrew wszystkiemu znalazła sposób na to, by wyrazić swoje doświadczenie wewnętrzne, ból, a zarazem piękno istnienia. Ujmująca, niosąca duży ładunek emocji, opowieść Andrieja Kutsily o bezgranicznym poświęceniu, ogromnej sile wyobraźni i poezji, która potrafi zastąpić rzeczywistość.
Film Katarzyny Warzechy to wyjątkowa hybryda animacji i filmu dokumentalnego, która w zaledwie kilkunastu minutach z sukcesem łączy prywatną, rodzinną kronikę z opowieścią o życiu w czasach PRL-u. We have one heart opowiada historię Adama, który po wielu latach zupełnie przypadkowo dowiaduje się prawdy o ojcu, którego nigdy nie spotkał. Widzowie poznają losy tej rodziny dzięki licznym prywatnym archiwaliom – zdjęciom i listom, które wysyłali do siebie rodzice Adama – a także narracji prowadzonej przez małego synka Adama. Film został doceniony m.in. na festiwalach Młodzi i Film (wyróżnienie za krótkometrażowy film dokumentalny) oraz Kameralne Lato (Nagroda Specjalna).
Dla mieszkańców Przeworska i okolic na Podkarpaciu las Dębrzyna stał się miejscem przypominającym o brutalnych zbrodniach, o których długo nie wolno było mówić głośno. Tuż po II wojnie światowej grupa okolicznych mieszkańców dokonywała tam masowych mordów na swoich sąsiadach, powracających z robót w Niemczech. Wielki strach łączy propagandowe ujęcia pokazujące radosny powrót do domu z wojennej tułaczki z zaskakującymi wyznaniami naocznych świadków tych wydarzeń. Dla nich, obserwujących z bliska tak brutalne sytuacje, życie już nigdy nie było takie samo. Szokujący dokument Pawliny Carlucci Sforzy otrzymał Grand Prix podczas Ogólnopolskich Spotkań Filmowych „Kameralne Lato” w Radomiu.