TA STRONA UŻYWA PLIKÓW COOKIE w celach statystycznych. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Zrozumiałem. Nie pokazuj więcej tego komunikatu.

17GDFF

  • Janusz Zaorski

    Janusz Zaorski

    11 maja 2019

    JANUSZ ZAORSKI - przewodniczący jury konkursu krótkometrażowych polskich filmów fabularnych Urodzony 19.09.1947 roku w Warszawie. Reżyser filmowy, telewizyjny, teatralny, radiowy. Producent, scenarzysta. 1965-69 studia w Łódzkiej Szkole Filmowej na wydziale reżyserii filmowej. Magister sztuki filmowej (dyplom 1971 rok). 2009 – doktorat z reżyserii w Akademii Teatralnej w Warszawie. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Europejskiej Akademii Filmowej, Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych oraz ZAiKS-u. W latach 1987 – 90 Prezes Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych 1987-91 Dyrektor i Kierownik Artystyczny Studia Filmowego DOM 1991-93 Prezes Komitetu do Spraw Radia i Telewizji 1993-95 Prezes Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Od 2005 Wykładowca w Akademii Teatralnej w Warszawie Zrealizował 15 filmów kinowych, 12 telewizyjnych, 5 seriali i 10 Teatrów TV. Ważniejsze filmy kinowe Awans 1974 – Główna nagroda na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku Pokój z widokiem na morze 1978 – Srebrny Lampart (Główna nagroda) oraz nagroda Fipresci w Locarno Baryton 1985 – Główna nagroda na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku, wyróżnienie w Montrealu Jezioro Bodeńskie 1986 – Grand Prix (Złoty Lampart) w Locarno i nagroda jury młodzieżowego Matka Królów 1988 – Srebrny Niedźwiedź (Główna nagroda) w Berlinie Grand Prix - Złote Lwy w Gdyni oraz nagroda krytyków i jury młodzieżowego, Grand Prix Sopot (Jugosławia) w sumie 15 nagród zagranicznych i krajowych Piłkarski poker – nagroda MKiS 1989 Szczęśliwego Nowego Jorku 1997 – Nagroda za reżyserię na FFP w Gdyni Syberiada polska 2013 – Grand Prix w Seattle Pokolenia, 2017 Ważniejsze filmy telewizyjne Kaprysy Łazarza 1972 - w ankiecie „Polityki” na najlepsze 100 polskich filmów telewizyjnych zajął 14 miejsce Zaległy urlop 1978 – nagroda za scenariusz na Festiwalu Telewizyjnym w Olsztynie Biało-Czerwono-Czarny, czyli Olisadebe 2002 (film dokumentalny) Cudownie ocalony 2004 – Grand Prix (Golden Chest) w Plowdiw, Bułgaria Mundial Biało-Czerwonych: Trzej przyjaciele z boiska 2006 (film dokumentalny) Ważniejsze seriale Zezem 1977 Grand Prix Festiwalu Telewizyjnego w Olsztynie Punkt widzenia 1980 Od A do Zet 1999 – historia polskiej estrady i kabaretu Ważniejsze teatry TV Ziemia tragiczna Erskine’a Caldwella 1980 Chłodna jesień Eustachego Rylskiego 1989 Ach, co za wynalazek Michaiła Bułhakowa 1995 Odbita sława Rona Horwooda 1996 Cyrograf, Mizerykordia i Małpa Jerzego Niemczuka 1999, 2001, 2006

    Czytaj całość
  • Jadwiga Jankowska-Cieślak

    Jadwiga Jankowska-Cieślak

    11 maja 2019

    Jadwiga Jankowska-Cieślak - jurorka konkursu krótkometrażowych, polskich filmów fabularnych Jadwiga Jankowska-Cieślak (1951), aktorka charakterystyczna, w kinie – Magda w „Trzeba zabić tę miłość” (1972) i Basia Białasówna w „Polskich drogach” (1976) u Morgensterna, Anna w „Pani Bovary to ja” u Zbigniewa Kamińskiego i w „Sam na sam” (obie w 1977) u Andrzeja Kostenki, Mgiełka w „Jan Serce” (1981) u Piwowarskiego, nagrodzona w Cannes Eva w „Innym spojrzeniu” (1982) u Karolego Makka, Ada we „Wkrótce nadejdą bracia” (1985) u Kutza, Matka w „300 milach do nieba” (1989) u Mirosława Dembińskiego i Joanna w „Rysie” (2008) u Michała Rosy. Ma scenie: w Teatrze Dramatycznym – Elektra (1974) u Dejmka, Regana w „Królu Learze” (1977) u Jarockiego, Medea, Kora w „Nocy listopadowej” (obie w 1978) u Prusa, Kitty w „Szóstym stopniu oddalenia” u swego męża Piotra Cieślaka i Maryja w „Historyi o chwalebnym zmartwychstanu Pańskim” Piotra Cieplaka, Klitajmestra w „Elektrze” u Warlikowskiego, Nel w „Końcówce” (obie w 1997) u Libery, Herodiada w „Salome” (2000), Matka w „Wymazywanu” (2001), Paulina w „Niedokończonym utworze na aktora” i Aurelia w „Sztuce hiszpańskiej” (obie w 2004) u Lupy oraz Matka w „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” (2005) u Glińskiej. W Teatrze Polskim – Rea w „Romulusie Wielkim” (1985) u Dejmka i Hekabe (2011), Aniela i Elwira w „Mężu i żonie” (1977) u Hanuszkiewicza w Narodowym, Beatrycze w „Dante 1992” u Szajny w Studio, Emilia w „T.E.O.R.E.M.A.T.” u Jarzyny w Rozmaitościach, i pani Szapiro w „Namiętnościach” (obie role w 2009) u Cywińskiej w Ateneum. Mówi: „W ten zawód wpisany jest egocentryzm. Jeśli nie chcesz się podobać, idź sprzedawać rzodkiewkę. Nie oszukujmy się, aktor musi być pod tym względem człowiekiem próżnym, inaczej nie ma tu czego szukać”.

    Czytaj całość
  • Tom McSorley

    Tom McSorley

    11 maja 2019

    Tom McSorley - juror konkursu głównego Jest dyrektorem Kanadyjskiego Instytutu Filmowego, wykładowcą kontraktowym na filmoznawstwie na Uniwersytecie Carleton i krytykiem filmowym w programie "Poranek Ottawy" stacji CBC Radio One. Opublikował wiele prac w czasopismach i magazynach o tematyce filmowej w Kanadzie i na świecie, był częścią jury na festiwalach filmowych w Kanadzie, Hiszpanii, Australii, Estonii, Armenii i Meksyku. Jest wydawcą serii książek Kanadyjskiego Instytutu Filmowego, w której skład wchodzą: Rivers of Time: The Films of Philip Hoffman (2008) [Rzeki czasu: filmy Phillipa Hoffmana], Life Without Death: The Cinema of Frank Cole (2009) [Życie bez śmierci: kino Franka Cole'a], Elective Identities: The Moving Images of Garine Torossian (2010) [Wybrane tożsamości: ekranizacje Garine Torossian], Entre Nous: The Cinema of Denis Côté (2011) [Entre Nous: kino Denisa Côté], Intimacies: The Cinema of Ingrid Veninger (2012) [Poufałości: kino Ingrid Veninger], Forms of Light: The Films of Malcolm Sutherland (2012) [Formy światła: filmy Malcolma Sutherlanda], Time Being: The Moving Images of Daniel Cockburn (2013) [Póki co: ekranizacje Daniela Cockburna], Dark Mirror: The Films of Theodore Ushev (2014) [Ciemne lustro: filmy Theodore'a Usheva], The Transformable Moment: The Films of Stephen Broomer (2014) [Przekształcony moment: filmy Stephena Broomera] i Reports: Jorge Lozano (2018) [Relacje: Jorge Lozano]. Jest autorem analizy filmowej The Adjuster [Rzeczoznawca] Atoma Egoyana.

    Czytaj całość
  • Andrzej Fidyk

    Andrzej Fidyk

    11 maja 2019

    Andrzej Fidyk - przewodniczący jury konkursu głównego Autor ponad 40 filmów dokumentalnych realizowanych m.in. dla TVP, BBC, Arte, Canal+ i WDR. Jego najbardziej znane filmy to Defilada, Kiniarze z Kalkuty, Taniec trzcin, Rosyjski Striptease i Yodok Stories. Laureat kilkudziesięciu festiwali filmowych. Uważa, że film dokumentalny oprócz innych walorów, ma być przede wszystkim atrakcyjny dla przeciętnego telewidza. Przez kilkanaście lat był szefem Redakcji Filmów Dokumentalnych w TVP 1. Trzykrotnie jego programy telewizyjne „Czas na dokument”, „Miej oczy szeroko otwarte” i „Oglądaj z Andrzejem Fidykiem” dostały nagrodę Wiktora, czyli zostały uznane za najlepsze w Polsce. Autor kilkudziesięciu filmów reklamowych, zwycięzca ogólnopolskiego festiwalu reklamy 2006. Profesor sztuki filmowej, wykładowca na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Członek Europejskiej Akademii Filmowej.

    Czytaj całość

Gdańsk DocFilm Festival
ul. Wały Piastowskie 24, 80-855 Gdańsk

info@gdff.pl

© 2013-24 Gdańsk DocFilm Festival

realizacja: Studio-a-Propos & Piotr Kawecki